Fotografija je danas postala skoro potreba svakodnevnog zivljenja kulturnog coveka. Ona hiljadama ljudi pricinjava veliko zadovoljstva, bilo kao dokumenat zivota, bilo kao saradnik u poslu i ucenju, kulturna razonoda, umetnost, tehnicka zabava ili konacno kao obicna pasija. Svi se «bavimo» fotografijom i obicno retko ko od nas bar u pocetku ima umetnicke pretenzije, imamo samo zelju i potrebu da iz fotografije sto sazetije i upecatljivije prenesemo trenutak stvarnosti. Zadovoljavajuci nasu radoznalost koja je uzgred receno pozitivna pojava koju treba zadovoljiti, najcesce se ne upoznamo dovoljno sa foto-aparatom, zurno preletimo uputstvo za rukovanje, a retko ko uvezbava nacin rukovanja, drzanja samog aparata, zauzimanje ciljne pozicije i desava se da od stotinak snimaka vredi tek nekolicina.
Kako se ovakav tok ponavlja najcesce u narednim sedmicama dok smo jos pod ushicenjem rezultati nasih akcija nas istim ritmom «spustaju» i ne retko epilog nakon mesec dana je da ga sve redje stavljamo u tasnu pri izlasku. Ponekada ga sa ceznjom pogledamo ali na tome najcesce zavrsava sve.
Koji foto-aparat da kupim?
Pitanje pre svih pitanja je bilo koji foto-aparat da kupim? Svedoci smo velike ponude, i kada se obratite nekome za savet tesko bilo ko daje kategoricnu preporuku za kupovinu odredjenog aparata narocito ako pozelite da vas pri tome i ubedi argumentima. Ja sam na pitanja dobila odgovor:
«Svakim foto-aparatom moze dobro da se slika, jer to u prvom redu zavisi od vas, od vase umesnosti da njime rukujete i iskoristite njegove tehnicke mogucnosti, da odaberete motiv i najbolje mesto sa koga cete fotografisati. Idealan je onaj koji zadovoljava vase potrebe i kojim mozete uspesno da rukujete»
Dakle, prvo sto iz ovoga izlece kao osnova kako odabrati «pravi» digitalni fotoaparat je pitanje na koje svako ko tek bira treba da odgovori:
Za koju svrhu se kupuje aparat?
Svako od nas ima svoj motiv i odgovor, ali da biste se u bogatoj ponudi na trzistu ipak orjentisali nuzni su vam neki parametri koji su dakako formulisani fotografskim terminima. Izvrstan vodic za upoznavanje - Osnovni fotografski termini
Pogledajte moje fotografije, i videcete moju dusu.
Zagrebite jos dublje, i videcete moje srce.
Zaronite do kraja - i videcete sve!
majra
Tehnika, uhvati svjetlost
Kamera je uredjaj koji biljezi sliku prizora, bilo na filmu bilo elektronski, kao digitalnu fotografiju. Glavni dijelovi kamere su suplje tijelo o koje ne moze da prodre svijetlost, socivo i zatvarac. Socivo prikuplja zrake sa prizora na koji je kamera usmjerena i prelama ih tako da se svi zraci sa jedne tacke prizora fokusiraju ponovo na istoj tacki u zadnjem dijelu kamere. Na ovaj nacin stvara se mala kopija prizora koja se zove slika. Zatvarac se otvara da bi propustio svjetlost iz sociva do filma ili svjetlosnih senzora. Fotografski film mora da se izlozi tacno odredjenoj kolicini svjetlosti da bi se na njemu dobila jasna slika. Ovo izlaganje, koje se zove ekspozicija, podesava se duzinom otvorenosti zatvaraca /duzina ekspozicije/ i velicinom otvora iza sociva, koji se zove blenda.
Predhodnik fotografske kamere bila je “kamera opskura” koju su koristili umjetnici. Ovom kamerom se, pomocu sociva, stvarala slika, ali nije mogla da se zabiljezi. Najstariju sacuvanu fotografiju snimio je francuz Zozef Nieps 1827.god. Ona je snimljena na metalnoj ploci premazanoj hemikalijama koje su se mjenjale sporo na svijetlim djelovima slike, a brze na tamnim.
Postupak fotografisanja poboljsali su francuz Luj Dager i englez Vilijem Foks Talbot. Talbot je razvio postupak negativ-pozitiv kojim se slika u kameri biljezi kao negativ, a on se zatim koristi za izradu pozitiva - to je fotografija.
Godine 1888. americki pronalazac Dzordz Istman lansirao je prvu “kodakovu” kameru u obliku kutije. Ovaj proizvod omogucio je da fotografisanje postane popularan hobi jer je snimljeni film mogao da se salje u drugo mjesto na razvijanje. U refleksnoj kameri sa jednim socivom, ogledalo i jedna petougaona prizma prelamaju svjetlost iz sociva u opticko trazilo tako da fotograf moze tacno da vidi sliku koja ce biti na filmu. Kada se pritisne dugme za otvaranje zatvaraca, ogledalo se sklanja, zatvarac se otvara i propusta svjetlost do filma.
Snimanje slike - fotografski film sastoji se od jedne plasticne trake, koja je sa jedne strane premazana slojem hemikalija osjetljivih na svijetlost. Kada se svijetlost sa nekog prizora fokusira na film u kameri, hemikalije u osvjetljenim dijelovima slike pocinju da se mijenjaju. Sto je svjetlost jaca, to je promjena veca. Hemikalije ostaju nepromjenjene u tamnim djelovima. U ovoj fazi slika je samo kombinacija hemijskih sastojaka. Ona postaje vidljiva tek kada se film razvije. Film u boji sadrzi tri sloja hemikalija, po jedan za svaku osnovnu boju /crvenu,zelenu i plavu/. Istrazivacka kamera velike brzine “imakon” snima jednu sliku svakog milijarditog dijela sekunde. Ona moze da zabiljezi sta se desava kada metak pogodi cilj.
Digitalna fotografija - digitalna kamera je kamera u kojoj su fotografije memorisane u digitalnom obliku, a ne na uobicajnom filmu. Socivo fokusira svijetlost na narociti mikrocip. Ova naprava dijeli sliku na piksele, mjeri osvjetljenost i boju svakog od njih i digitalizuje dobijene podatke. Digitalizovana slika memorise se u cipovima ili na flopi disku. Fotografije se prenose u kompjuter gdje mogu da se vide na ekranu, da se dotjeruju, dodaju dokumentima, koriste za cestitke ili da se salju kao dodatak uz elektronsku postu.
Filmska kamera- Americki pronalazac Tomas Edison napravio je kinetoskop krajem 1891.god. da bi na njemu prikazivao filmove snimljene njegovim kinetografom, jednom od prvih filmskih kamera. Gledalac je kroz otvor na gornjem dijelu kinetoskopa posmatrao film snimljen na rolni filmske trake. Pokretni film sastavljen je od hiljada slika koje se zovu kadrovi, na dugackoj rolni filma. Kadrovi se snimaju velikom brzinom jedan iza drugog filmskom kamerom. Zatvarac koji se sve vrijeme okrece otvara se da bi propustio svijetlost do filma i tako se snimi jedan kadar. Zatvarac se zatim zatvori, a film se pokrene u polozaj za sledeci kadar. Ovaj postupak stalno se ponavlja da bi se snimila 24 kadra u sec. Filmski projektor djeluje na suprotan nacin od kamere. On osvjetljava jakim svijetlom film i prolazi kroz njega, fokusira zrake na ekran i stvara uvecanu sliku. Kadrovi se brzo smjenjuju i tako se stvara iluzija pokreta.
