Dnevnik jednog foruma i vremena - Inter CAFFE blog Caffé

Mudroljubljenija - prva zbirka pesama

Kada je izašla iz štampe moja prva zbirka pesama Mudroljubljenija, shvatih da se snovi ostvaruju ako se dovoljno jako želi i ako pored sebe imam prave prijatelje koji neprekidno podstiču, inspirišu i pružaju bezgraničnu podršku vraćajući mi veru u sebe ukazujući mi na moje kvalitete, izvlačeći iz mene ono najčistije, ono što vredi.

Zato uvek kažem da sam bogata žena, jer imati prijatelje kao što je Inter Caffe forum, veliko je bogatstvo. Evo bliži se i 13. novembar kada će biti ravno dve godine otkako sam došla u taj kutak i kada mi je po prvi put rečeno: „Dobro veče i dobro došla Virada“. Te reči su zapravo reči dobrodošlice novog poglavlja u mom životu.

I sada dok pišem o tome osećam blago peckanje kroz grudi, treperi i vileni srećno preispitijući sve detalje, svaku reč meni upućenu, pažnju poklonjenu. „Ti možeš i ti znaš, ti vrediš“ to su reči mojih curica sa Inter Caffe foruma koje me svuda prate. Iz toga se izrodilo ono moje rezbarenje svetlosti u mraku, izrodila su se i potekla Mudroljubljenija . Hvala vam što postojite i još uvek pružate ljudskost i toplinu. Hvala vam što ste verovali i još uvek verujete u mene kao i u svakog čoveka.

Jedna je Majra, jedna J@, jedna Mikica i jedan je Goran Aleksić. Puno mi značite i ja vam zahvaljujem mojim Mudroljubljenijem, jer ste ga izvukli na površinu, nešto skriveno u mojoj duši što je davno čekalo, vi ste mu pomogli da isplovi.

Kao što reče gospodin Veselin Dželetović koji je ujedno i recezent moje zbirke, „na neka pitanja odgovore moramo potražiti sami“. Gospodin Veselin je član udruženja književnika Srbije i međunarodnog uduženja novinara, Predsednik Udruženja Poeta, kome sam veoma zahvalna, jer unatoč svojim obavezama on uvek ima vremena da sve pročita i da svoje najiskrenije mišljenje o poeziji nekoga za koga u životu nije čuo kako kaže: „Ja verujem u sve ljude“. I tačno tako, svako zaslužuje šansu.

Pišući svoje stihove, kroz dušu su mi prolazile kiše, svetlosti, magle, tama, bol, sreća, ali kao najjača nit koja se provlači, to je ljubav, večito pitanje i inspiracija.

Ljubav koja preživljava sva stanja postojanja i onda kada u čoveku presahne nada, trajaće, odolevaće iskušenjima, jer sam Bog je ljubav. Pokušavajući da iz mnogih mračnih noći duše izrežem svetlost nastali su stihovi u nizu omeđeni ljubavlju prema svemu, omeđeni trojstvom Vere, Nade i Ljubavi. Tako bih najpre rekla i za mene je to definicija mojih pesama.

Najlepša i najdublja umetnost, po mom mišljenju, jednim većim delom i dolazi iz patnje, muke, boli, neostvarenih snova. Takvim trenucima sam se i suprotstavljala izvlačeći iz sebe ono najdublje, najplemenitije, najlirskije, najhrabrije. Stvarala sam svoju malu ličnu svetlost, svetlost koju isijava ljubav i sve ono što ljubav čini. To je između svega ostalog jedno od mojih razumevanja svega što me okružuje.

Dešava se često u životu da se osetim kao čvor što pletivo drži. Taj čvor koji pletivo drži i vidi svu realnost više no što se može, oseća je zapravo na svojoj duši. Iznad svega sa punim pravom čista srca mogu reći da u pisanju poezije pronalazim snove neostvarene i moć da ih ostvarujem, gradim svoje svetove i kroz njega gledam realan život ljubav, bliskost, nežnost, sve onako kako jeste.

Želim reći čitaocu najjednostavnijim stilom, dostupnim i razumljivim čoveku, moj svet se sastoji od misli maglovitih ali vama jasnih, srca mudroga od onoga što u bolu spoznamo, od priželjkivanja da Boga ima gore. Stotinu sazvežđa svet moj ima. Tu se nalazi ono najdublje i najjače sazvežđe koje boji toplinom tu su Ljubav, Vera i Nada. Tu je i moja Tuga u tišini. Kada ovu pesmu iznova pročitam, ja kažem sebi danas bih mogla voleti, danas bih sve mogla, mogla bih čak i ruku spustiti na krst srca što ga u grudima imam.

Tuga u tišini

Eh… sto nisam sada vetar
da se prospem medj oblake
i da starom stazom znanom…
Do svog doma sad odletim.
Miris hleba da osetim
sto ga majka umesila
da je vidim dok se krsti
Boga moli za sve dobro
Pa da opet vetar budem
da se prospem medj oblake
putem starim da putujem
Od slike sam ove dalek
daleko od hleba majke
i ognjista moga rodnog.
Eh, da mi je da sam vetar
svoju zemlju da udahnem
parce neba da pogledam
pa da odem putem starim
onim kojim oblak luta.
Kad bih mogo da ga sledim
ptice vrle da nadletim
rodnu kucu da posetim
miris hleba da osetim
majku svoju da zagrlim.
Da me vodi oblak taj
eh, da sam pusti vetar
da ugrejem ruke svoje
hladno mi je, tuzno ovde
samo srce da ogrejem
na ognjistu svoga doma.

Da zagrlim staru krusku
sto moj deda jos posadi
pomirisem ruze drage
u dvoristu iz kog krenuh.
Daleko sam sestro mila,
stranac samo u tudjini,
hladno mi je puno ovde.
Nebo nema iste slike.
Sirim ruke da prigrlim
nema nikog da se svrti
samo pusti vetar dodje
ne trebam ga nikad zvati
sa dusom je mojom vodjen
zna kad treba da mi dodje.
U dlanove gledam svoje
i sve vidim brazde, mape
svaka brazda put do kuce
a usrcu suza gorka.
Da sam sada parce jedno,
list hartije koji luta
nosen vetrom lutalicom,
sto po nebu oblak prati.
U dom moj da me vrati
suzu srcu da osusi,
Srce svoje da ugrejem
uz toplinu da se smejem.
Da osetim toplo, juzno
hladno mi je ovde
tuzno.
Nisam jadan
samo gladan
majcin hleb mi sada treba
da nahranim dusu svoju.
Da me Sunce pomiluje
zrakom svojim
da osvetli, lice setno
ovo moje.
Eh, sto nisam vetar pusti….

U mene su verovali Majra, J@, Mikica, Goran Aleksić i još puno prijatelja sa Inter Caffe foruma, Tatjana Debeljački i Veselin Dželetović.
Hvala vam prijatelji!

Deseti rodjendan našeg sajta

Dragi prijatelji, posetioci, sanjari, sanjalice, forumaši i forumašice - pre tačno deset godina, 28. decembra 2000 godine nastao je vaš i naš sajt, www.inter.co.yu.

Ovih deset godina sa vama su jedno predivno iskustvo. Mnogo toga se lepog dogodilo i izrodilo - nova prijateljstva, nove kreacije, novi ciljevi.

Hvala što ste svojim posetama i učešćem udahnuli život u sajtove www.inter.rs i Inter CAFFE forum.

Želimo vam srećnu Novu 2011 godinu, i srećnih prvih deset godina druženja!

http://go.inter.rs/inter-co-yu-archive-org

Mali zeleni klip za jedan mali roze osmeh

Čuda se dešavaju, to svaki član našeg foruma zna, ili se seća da je tako. Mada ne planiram pričati o čudima, već došlo mi tako, da u dnevnik našeg foruma napišem ovo ovako o nama. Jer takvi smo, a možda bi šteta bilo nikad to ne pomenuti.

Planirao sam reći nešto što se desilo ovih dana. Zapravo, već par godina na Jutjubu povremeno tražim jednu pesmu. I pre nekoliko dana sam je tražio i pomenuo na čatu kod nas, i majra je pronadje kao MP3 i pošalje mi na mail. Pesma "Mali zeleni", od grupe "Roze poze".

Naravno, ja se obradujem silno, i u tom trenutku onako uz "hvala" i ostalo šta ide, ja obećam da ću (za taj njen trud, za uzvrat) da od toga napravim i podignem klip za Jutjub. Majra nije vlasnik Jutjuba, al eto, to mi nekako prvo palo na pamet. A i velim sebi, nek ide život, nek se vesele ljudi, pesma je divna.

I kad ugrabih malo vremena, krenuh da napravim "na brzinu" neki klip. A vi znate da se to "na brzinu" često oduži, poprilično. I rekoh sebi "ma nek bude kako bilo", a vi znate da se to "kako bilo" često pretvori u milion "a, pa ne, ček, ne može tako"...

I, negde predveče, osvanu na Jutjubu ovaj klip.

Iskoristim priliku usput i da naučim kako se stavljaju prevodi, titlovi. Stavim prevod sa srpskog na engleski, a posle i sa srpskog na srpski. Ma nek se nadje, šta fali.

Kao što rekoh, klip sam bio planirao uraditi na brzinu i kako bilo, iz onog našeg razloga - većina nas se seća da se povremeno medjusobno podsećamo: to što neko može da nadje dobru sliku, muziku ili nešto na Interetu, to ne znači da može, treba ili ima pravo da to što nadje i koristi.

Ali eto, život tako teče, kao čamac niz reku pa se ljuljuška, malo tamo, malo ovamo.

I stigne meni juče email poruka. Od grupe "Roze poze", glavom i bradom(!). Ne samo da nema nikakvih problema, nego zahvaljuju na našem trudu i vele da im se klip mnogo dopao.

Pritom su ponudili jedan gest dobre volje, koji ćemo svakako prihvatiti, i verovatno ćemo se družiti ovde na forumu neko vreme sa njihovom muzikom. Tako bar planiram.

Ako bude sve u redu, detalje ćemo naknadno objaviti. Sada moram ići da odgovorim na poruku. Bila mi je želja da vest prvo stavim u naš forumski blog.

Miris mog života

Miris kamilice iz jednog dvorišta u Prištini. Svaki put, ali baš svaki put kad skuvam čaj od kamilice, vratim se u to dvorište.

Tu je raslo jedno drvo, a ispod drveta kamilica, i tu je bilo moje ćebence na kom sam se ja igrala. I sada živo osjećam toplotu sunčanog letnjeg dana i miris te kamilice.

Skoro sam čula da je sada na tom mjestu zgrada i mnogo mi je lakše, ali sačuvala sam taj miris, za tri života.

Foto: Ukrainian Camomile by Basil Gloo, on Flickr

Oluja na Inter CAFFEu

mili Bože čuda velikoga
kad se šćaše na beo'rad oluja
na čatiću gale se zatječe
i na čatu džej mu pritječe
al kad puče grom ko iz pušku
a njih dvoje uvatiše perušku
gasi* gale windowsa ko pravi
a windows se otima i glavi
čvrst je gale, taj ne roni suza
no taj pjeva "bešte noge isprlja vas guza!"
trči gale, ispred njega noge,
zecove je prestigao mnoge
gasi gale windowsa ko pravi
a windows baš nadje kad će kilavi
sa čatića utekla je džejka
iz prikrajka zagleda i merka
ko se ono na ćalije smio
to je gale windows ugasio
ugasi ga vala stručno
trajalo je pola sata oberučno

--
* obaveza svakog člana inter caffe foruma je da se čuva. dakle, ako je u toku oluja, mi očekujemo da članovi koji su zahvaćeni olujom ugase svoj računar i da se udalje od telekomunikacionih i električnih instalacija. administrator ima pravo da zamoli takvog člana da uradi to što očekujemo, ili da mu onemogući pristup čatu i forumu, bez njegovog pristanka.

Promocija zbirke Miholjsko leto Branke Zeng, 25. maj 2011

Zvali me da idem, Branka me pozvala, jagodica isto rekla da ona ide, strelica isto, i ja planirao, nešto obaveza rešio, nešto odložio i pozovem vladu s da idemo zajedno, i ne odosmo, eto.

A šta znam, ja kad odem negde, nekad budem malo i naporan, a vlada, njemu je bilo komplikovano. Da je išao, morao bi da ide prvo iz Beograda u Obrenovac, pa nazad po mene, pa dalje za Pančevo.

I na tome ostade, na razmišljanju, hoćemo li ili nećemo, ili šta ćemo...

A bilo lepo. Nisam siguran, mislim da je ovo Brankino dvorište, gde su se sakupili posle promocije knjige drugari, pa se malo opustili. App i ja gledamo upravo na čatu, i baš je lepo.

Branka Zeng: ... jeste to kod mene u dvorištu... bilo je lepo veće, mada je kiša to popodne malo pripretila ali pored ovako pozitivnog pražnjenja nije imala nikakve šanse i odustala ja... eto još neki su razmišljali i razmišljali... sada im je žao... :)

Poslednji dan leta

Klizi polako poslednji letnji dan, i ne mogu reci da zalim za onim tropskim danima, ali me opet neka seta sustigla, jos jedno Inter-caffe leto je za nama. Obukli smo novo dizajnersko ruho, prisli su nam novi srodni duhom ljudi, postavili Filigransku kapiju od stihova u Muzickom kutak-u nizu se pesme za prijatelje, i dok u chatu rominja razgovor, na police nase zenske ruke slazu najukusnije tegle pune slasti, iz kuhinje mirisu kolaci spremljeni po proverenim Receptima pozajmljenim iz vec pozutelih kuvara neke tetke ili bake mi sanjamo i dalje isti san.

Bilo je dana kada smo se borili sa vetrenjacama ali nasa Dragica bi rekla to su samo Poetski tonovi u lepezi zivota, jer zaista kada su uz nas oni kojima verujemo sve prelamamo kroz prizmu ljubavi.

Ako vas neko pita gde je ljubav, posalji te ga na nasu adresu, ona ovde stanuje. A seta, neka je, i ona ce nas odvesti negde... Negde se sve sete sakupljaju i odzvanjaju divno, nekom novom pricom. Pesma je uvek lekovita, zato zapevajte veceras, da ispratimo leto.

Negdje jos cuvam nesto za tebe, kad dodju jutra puna nevoje i kad nam nista ne ide, pogledaj u mene. Ako nas tuzne jutrom probude i srce stisne se od nevoje ja cuvam nesto za tebe pogledaj u mene. To moze dati samo onaj koji te kad podje po zlu voli vise od sebe. Moj lipi andjele pogledaj u mene, ako nas tuzne jutrom probude ja cuvam osmijeh za tebe.

Проекти, програми и презентации

Програмa „ Форуми во заедницата“ - Брзиот развој во општеството се повеќе ја продлабочува линијата помеѓу богатите и сиромашните. Како резултат на тоа се јавува се поголема сиромаштија, незнаење, неправди и конфликти.

Затоа како основна и приоритетна задача e изградба на демократско општество, развој на стабилни заедници, кои ги гарантираат човековите права и основни слободи. Грижа за заедници со разбирање, сочувство и љубов.

Секако тука би споменале и признавање и зачувување на традиционалните знаења, духовни мудрости, заштита на културните наследства. Заштита на животната средина и човековата благосостојба.

Донаторството и хуманоста како значаен чекор во општеството, поттикнуваат благородни чувства кои во ова брзо и немирно време сплотуваат и изедначуваат голем дел на луѓе. Придонесуваат за будење на човековата свест и негово се поголемо и поактивно учество во изградбата на подобра иднина, за себе, за својте блиски и за идните генерации.

Што е форум?

Форумот како основа за развој и комуникација на група луѓе, има едукативна задача, каде секој поединец може да се стекне со нови искуства и знаења. Луѓето преку свое учество, изнесување и разгледување на најразлични идеи, согледување на одредени проблеми и заедничко изнаоѓање на решенија го подобруваат својот живот.

Што е форум во заедница?

Слободно би можеле да кажеме дека тоа е демократски начин на одлучување, подршка на партиципативниот развој на заедниците на локално ниво.

Форумскиот процес е отворен и јавен за сите граѓани кои со своето учество заеднички решаваат за одредени проблеми и прашања, изнаоѓаат конкретни решенија, се со цел да го подобрат својот животот и животот на своите сограѓани, во просторот околу себе. Самите граѓани, како поединци, најдобро ги познаваат проблемите кои се јавуваат во нивната околина.

Поттикната од позитивни искуства од примена на одредени методи во Швајцарија и Германија, за учество на граѓанството во заедничко решавање на тешки урбани проблеми, Швајцарската Агенција за соработка и развој во 2000 година, започнува проект во Бугарија. Овој проект спроведуван неколку години, покажува успешни резултати на просторот и агенцијата го повторува, но со мали измени во Р.Македонија, под името Програми „Форуми во заедницата“.

Како главен носител на овој проект - Швајцарската агенција за соработка и развој (SDC), придонесува за подобро меѓусебно разбирање помеѓу заедниците, учество и придонес на граѓаните, без разлика на полот, етничката припадност во повеќето животни сектори - бизнис, културата, трговијата и др. Промовира иницијативи и потикнува идеи за отварање на нови работни места. Се залага за стабилни добрососедски односи.

SDC е одговорна за сите активности кои настануваат со спроведување на овој проект, како и координирање и соработка со Источна Европа.

Македонија од 1996 година започнува соработка со SDC, преку спроведување и реализирање на овој проект во три општини и постепено до 2011 година се вклучени некаде околу 30 општини, повеќето од нив со веќе успешно реализирани проекти.

Програмот „Форуми во заедницата“ започнува со објава на конкурс, на кои се пријавуваат сите општини кои сакаат да се вклучат и да ги реализираат своите проектни идеи. Станува збор за општини со урбан карактер. При тоа самата општина учествува со процент во буџетот, потребен за реализација на идејните решенија кој настануваат со овој проект.

Во спроведувањето на Програмот „Форуми во заедницата“ покрај носителот SDC, во спроведување на програмата учество земаат главно невладини организации како:

ФИООМ - Фондацијата Институт отворено општество – Македонија (The Fondation Open Society institute – Macedonia FOSIM).

Национало правно лице – фондација, чија мисија е внатрешна интеграција на Македонија, како предуслов за интеграција во ЕУ. Својата подршка ја реализира преку најразновидни програми, хуманитарни активности, промоција на голем број идеи за развој на физички и правни лица, како и доделување на грантови, заеми и друг вид на финансиска подршка.

ЦИРа Центар за институционален развој (The centre for institutional Developmen – CIRa)

Независна граѓанска организација, која обезбедува услуги, го јакне граѓанското општество, влијае врз неговиот развој во и надвор од Р.Македонија. Во програмата „Форуми во заедницата“ се залага за подобрување на живото на граѓаните преку спроведување на дел од нивните идеи, со цел за создавање на подобро место за живеење.

Единица за координација на форумите ( Forum Coordination Unit)

Дава подршка на организациите и општините кои се вклучени во програмата, ги следи сите активности односно координира со програмата, каде се вклучени план програми, обуки, административна подршка на сите учесници и нивно спојување.

МЦМС – Македонски центар за меѓународна соработка (МCMS)

Се јавува како имплементирачка организација во Програмата „Форуми во заедницата“, граѓанска организација која верува во мир, хармонија и просперитет на Р,Македонија и Балканот.

Оваа организација се залага за намалување на сиромаштијата преку рурален и регионален развој, подобрено образование, нови вработувања и со своите иновации поттикнува голем број на промени.

АДИ – Асоцијација на демократски иницијативи (ADI)

Оваа мултиетничка граѓанска организација има посебен статус при Економско социјалниот Совет (ECOSOC) на Обединетите нации.

Преку голем број семинари, работилници, развивање вештини и подршка на одредена група граѓани, подржува активности за човекови права, бегалци, мигранти, образование,млади, демократија и граѓанско општество.

АЛКА ( The Asociation for sustainable Development and cooperation “Alka”)

Ова независно, непрофитно здружение се залага за зајакнување на капацитетите на заедницата и локалната самоуправа, преку своите активности кои ги спроведува во соработка со општините, волонтерски групи, преку финансиска и техничка помош.

Крива Паланка – учесник во Програмата „Форуми во заедницата“

Крива Паланка, град кои се наоѓа во североисточниот дел на Р.Македонија на 15 километри од границите на Бугарија и Србија, во 2011 година се вклучи во програмата „Форуми на заедницата“.

Програмата се спроведува преку форумски сесии, каде општината и граѓаните ги изнајдоа општинските приоритети, ги преточија во проектни идеи а со тоа дадоа решенија за проблемите во самата општина.

Спроведувањето на оваа програма се изведува низ седум форумски сесии во првата фаза, преку спроведување на идејни проекти во втората фаза и во осмата сесија, како трета фаза презентација на селектираните идејни проекти.

Во почетокот на оваа програма избрана е тема „Локален економски развој/ инфраструктурно уредување на градот и населените места во општината“, која преку формираните работни групи на работните маси.

Темата е разгледувана од самите граѓани, како учесници во оваа програма, согласно покажаните интереси(образование,млади и спорт, култура, бизнис, земјоделие итн).

При овој демократски начин на одлучување, вклучени се сите граѓани од оваа општина кои покажаа желба и пројавија интерес да допринесат за подобрување на животот во општината.

Посебна важност од овој проект е самото учество на граѓаните, кои дискутираат, дебатираат и одлучуваат за важни прашања и проблеми. Дискусиите се јавни и се изведуваат согласно прописите изнесени во оваа програма и кои треба да се почитуваат.

Од големо значење за овој проект е секако и постојаната мобилизација на граѓаните, помасовно и поактивно да се вклучат во програмата. Општина Крива Паланка, досега покажа голема активност од страна на граѓаните на сите форумски сесии.

Во овој програм граѓаните од различни профили се поврзаа (пр. наставници, лица од општината и родители), ги предочија проблемите со кои секојдневно се соочуваат и изнајдоа решенија за сето претходно дискутирано.

Придобивките од учеството во овој програм се од големо значење, пред се поради зголемената мотивираност на граѓаните јавно да ги искажат своите проблеми, своето мислење и да дадат свои предлог идеи се со цел да се подобри околината во која живеат. Сето тоа допринесува за поубав живот на сите жители во оваа општина.

Голем бенефит од оваа програма е секако и знаењето и вештините со кои се стекнаа граѓаните преку овој процес, постапката за изработка на проекти и добивање знаење за учество и развој во други проекти. Секако тука би се нагласило и подигањето на свеста на луѓето за зачувување на животната средина и стекнатата доверба и блискост со општинските организации, како и верба во локалното владеење.

Од сите досегашни форумски сесии, спроведени низ повеќе општини во Р.Македонија, веќе се реализирани голем број идејни решенија кои се од големо значење за заедницата. Тука би се споменале реконструкција на улици, средување паркови, пешачки патеки, планинарски патеки и патеки до одредени туристички објекти и тн.

Граѓаните на Крива Паланка преку работењето со своите тимови, од почетните предлози, препораки дојдоа до последната фаза, ги селектираа приоритетите на оваа општина и на последната сесија сами ќе одлучуваат за кој идеен проект ќе го дадат својот глас. Со тоа, овој идеен проект ќе биде финансиран од програмскиот фонд.

Но секако тука не е крајот на оваа активност. Сите проекти, кои нема да бидат реализирани, ќе останат како предлог идеја за спроведување во општината.

Презентација од Програм „Форуми во заедницата“- Раконструкција на пешачки мост во Крива Паланка

Да бидеш дел од еден ваков тим, значи да создаваш добра иднина за генерациите кои доаѓаат по тебе! - Оливера Станковска

Uoči novogodišnje noći, 2011/2012

Trista šezdeset i peti je dan 2011 godine, i potrošili smo je skoro načisto. Ostalo je oko šest sati. Sada počinje ono što se zove novogodišnja noć, ili najludja noć. Kad smo već kod toga, zna li neko koja je to noć najpametnija?

Ja ne znam, ali sam ove godine primetio nešto. Ne u vezi noći, već u vezi pitanja i odgovora. Primetio sam da se inače, i po svemu sudeći, malo nakrivo gleda na tu pitačko odgovaračku zapetljanciju. Tako kad se gleda, deluje da je mnogo pametan onaj koji ume na sve da odgovori, a to možda uopšte nije tačno.

Naime, meni se čini da zapravo postoje samo odgovori. Pitanja ne postoje, uopšte. Evo pogledajte oko sebe. Nebo je gore, zemlja je dole, galeksic je lep čovek, cveće miriše, trava raste, kiša pada i tako dalje, i sve su to odgovori. Ništa tu nije pitanje, zar ne?

E pitanja mi izmišljamo, i u tome je kvaka. Treba umeti postaviti pitanje izgleda. Naravno da su dva i dva četiri, ali kad te to učiteljica zapitkuje svaki čas, to je onda savršeno glupo. Mislim, hajde molim te, ide u školu trideset godina i toliko nije mogla da zapamti da su dva i dva četri nego maltretira decu poštenog sveta i svaki čas pita nešto takvo.

A i inače treba znati postaviti pitanja, al ne bih da dužim.

E da, još nešto. U vezi tih pitanja, predlažem da se svi mi ponaosob upitamo nešto ovih dana. Da se upitamo i prisetimo svih onih koje smo zaboravili. Možda neko čeka na nas, možda nekom nedostajemo.

Znam da nemamo vremena, ali moliću lepo, za šest sati, u ponoć dobijamo jednu celu celcatu godinu! Novu, neotpakovanu! I zato velim, hajde da vidimo šta ćemo sad sa njom.

I što se nemanja vremena tiče, i tu imam primedbu. Hajde da se setimo kada smo prošli put pozvali prijatelja - da, kada nam je trebala dizalica. A pre toga - kad su nam zatrebale merdevine. A pre toga - kad nam je trebao instalacioni disk vindovsa. E pa kad je tako, sad možemo naći valjda vremena onako iz čista mira.

Pozoveš lepo i veliš gde si kako si, prijatelj se javi i pita šta ti sad treba, a ti veliš ne treba mi ništa, zovem onako da vidim kako si. Prijatelj spusti slušalicu, a žena ga pita ko je to bio. Nemam pojma, neki manijak, veli on... heheh

Baš se raspisah ja, a nisam planirao i samo još nešto da kažem i odoh. Zbog ovog i pišem sve.

Dobili smo čestitku za Novu 2012 godinu od niko650 i od Džej. Cure su poslale po razglednicu na fizičku adresu Inter CAFFE foruma i ja vam prenosim pozdrave i lepe želje, a u nastavku je i slika.

Drugari, u svoje ime i u ime moderatora i administratora, želim vam puno zdravlja, uspeha i srećnu Novu 2012 godinu: neka vam se ispuni lepim trenucima, kojima ćete je upisati u svoje sećanje.

Običan, normalan, uobičajen - reči treba znati upotrebiti

Nema običnih dana, postoji samo mrzovolja i lenjost koja vuče ka ravnoj liniji gde zbunjene duše traže utehu. Svaki dan je poseban, jer svaki dan je dar, a imati višak nije ništa loše, naprotiv. Loše je imati nešto, a ne znati šta sa tim raditi.

Al da ne davim. Zašto ja sve ovo vama pričam...

Podjem ja tako pre neki dan i odem kod lekara, pa posle u apoteku. Dobar dan, dobar dan. Nadje ona lekove i veli meni:

- Ovo Vam je Oralgin, on se uzima oralno tri puta na dan...

Priča ona, ja je gledam i nešto se mislim, dal se šali ili šta li je, pa rekoh...

- Dobro izvinte, a šta će ovde onda ovaj Analgin?!

Pa kaže lekar je to prepisao, mora i to. More znaš šta, rekoh...

- Mrš to od mene, neću da čujem za Analgin, daj to nekom drugom!

I sad malo neprijatno, vidim ja napravi se tu kao scena neka malte ne, i aj da ne zatežem situaciju smotam ja tu kesu lekova pod mišku, krenem ka vratima, a ulazi neka baba. Lepo ti ja onaj Analgin munem u njen ceger, ona gleda šta mi bi, pita:

- Šta je to, što to?!

Ma reko, ćuti plivaj baba i uhvatim tutanj, zbrišem napolje.

I tako, lep sunčan dan, sve uobičajeno. A zima je malo, što nije uobičajeno, dakle pitanje je kako se gleda.

Trebalo bi da kupim novu kartu za gradski prevoz, al nije mi jasno šta su to izmislili. Kaže sad udješ u gradski prevoz, otkucaš kartu i oni tamo negde u ulici Miloša Velikog sednu za kompjuter i na monitoru im se pojavi "galeksic ušao u autobus broj 16, stanica Vojvode Micka, u 14:25".

Pa baš lepo sa njihove strane.

Znate šta, ako ste roditelji, vaspitavajte svoju decu. Ne treba nešto puno, ali - objasnite im razliku izmedju crnog i belog, izmedju dobrog i zlog, izmedju krempita i šampita.

Pogledajte i ovo sa kartama u gradskom prevozu, a i inače šta nam se dešava u zadnjih par decenija - ti ljudi koji su to napravili su nečija deca, nemojte to zaboraviti. I ta deca sad tumaraju i brukaju svoje roditelje.

Eto to sam hteo da kažem, a zapravo sad kad čitam ovo što sam napisao, vidim da sam hteo da kažem nešto sasvim drugo, što ne bih da kažem ipak.

Ali bilo kako bilo, to je to i hvala što ste ovo pročitali.

Ured za izgubljene i nadjene stvari

Primecujete li ljude oko sebe, u gomili, cekaonici, ambulanti?

Svi su se zatvorili u sebe i vidite samo grc i nemir jer vremena su takva - neko ima posao, neko nema; neko ima posao ali nema platu; neko ima platu ali nema dovoljno da plati hranu, racune itd.

I nemaju kome da se obrate, to nikoga i ne zanima, vidite samo izgubljene poglede.

Ima ljudi koji nose radost drugima.

S tim se rodite, takvi ste.

Kada prodjete kroz gomilu osjetite da se nesto promjenilo, okrecu se za vama - ne zato sto ste dobro obuceni ili nesto slicno tome. Iz vas se siri radost, vedrina koja i njih dotakne i mozete videti kako im se menja izraz lica.

Mozda ste to imali i, nekako, sticajem okolnosti to je negde pobeglo, sakrilo se. Postali ste dio te bezimene gomile, pretvorili ste sebe u jedno od mnogih lica.

Mozda se posle nesto desilo, mozda obican pogled u ogledalu kada shvatite da vam oci vise ne govore i da neumoljivo klizite dole a nista ne cinite da to sprecite. Mozda vas je to izvuklo iz bezimenosti, vratilo vas da opet budete svoji.

Ako posedujete tu moc izadjite napolje, udjite u cekaonice, ambulante, gde god vas instinkt povede i podelite je.

Ljudima je to danas neophodno - svi zele osetiti da su zivi i da tu ima nekog smisla, kakav god kome bio.

Stiglo se do tacke gde i samo neciji pogled nesto znaci jer niko nikoga ne gleda.

I zato, ako to nosite u sebi, podelite svima. Necete nista izgubiti, niko vam nista nece ukrasti; mozete samo biti ispunjeniji jer i ta vasa sposobnost mora imati smisao.

Izadjite iz sebe i dajte malo sebe drugima.

Tihi osmjeh je taj koji vas nosi.

Polazak

Vremenska prognoza za danas kaze: "Suncano i nadprosecno toplo. Dnevna temperatura ce se kretati izmedju 21 i 27 stepeni."

Ako ste mladi mozete u setnju, ili, stvar izbora, sedeti pred kaficima. Neko ce prosto da se druzi a neko bi hteo da vidi i bude vidjen pa gleda druge, prati koje im je marke odjeca, suncane naocale i takve stvari. Mozda nema ni pare u dzepu ali voli da bude vidjen, to ga usrecuje.

A neko isto tako nema ni pare u dzepu ali je i on negde sjeo, kamen ili klupa, svejedno; gleda travu i drvece i uziva u suncu pa je i on srecan zbog zivota.

Mi nesto stariji ne mozemo na tu temperaturu, puno nam je; moze nas nesto strefiti a nama se jos zivi. Imamo jos stvari koje bi htjeli uraditi.

Ja licno, kada sam bila mladja, mislila sam kako cu jednom otici u Kinu, Japan i Indiju. Posle je na red dosao i Novi Zeland, zbog Gospodara prstenova - cudo kako vas vilovnjaci u jednoj knjizi mogu usreciti.

Onda je doslo vreme kada sam pocela uvidjati da nikad nigde necu otici i pomirila se s tim. Ubedila sam sebe da svako masta o takvim stvarima i da to, na kraju krajeva, i nije toliko vazno.

Srecom po mene (i sve, pa kako bi drugacije?), vremena se menjaju i ja sam polako nasla sebe na onom mestu gdje sam se tako dobro sakrila i odlucila da jednoga dana odem u Kinu, Japan i Novi Zeland.

Indija je otpala zbog vrucine. Ne mozete bas sve imati.

Naravno,nesto uvijek morate imati, to je neophodno da bi vas odrzalo i da bi opstali - morate imati san, vjeru u nesto i nadu, nadu da ce vam zivot jednoga dana velikodusno sve vratiti.

Zato Kina, Japan i Novi Zeland cekaju na mene.

Samo treba da krenem.

Vilovnjaci su cudo.