Sjeme
Jedan uspjesan biznismen ušao je u duboku starost i shvatio kako je došlo vrijeme da ga neko zamijeni. Umjesto da sam izabere svoga nasljednika među svojim pomoćnicima ili svojom familijom, odlučio je uraditi nešto neuobičajeno. Pozvao je sve potencijalne kandidate, financijske direktore, šefove odjela i pogona, blagajnike, savjetnike i održao im sljedeći govor:
"Dragi prijatelji, došlo je vrijeme da ja završim moje poslovanje i odem u zasluženu penziju. Također, sada je najbolje odrediti novog generalnog direktora koji će voditi našu firmu u budućnosti… Odlučio sam da će to biti jedan od vas."
Mladi perspektivni šefovi bili su zbunjeni…
"Dat ću svakome od vas po jedno sjeme. To je vrlo specijalno sjeme. Želim da ga posadite i zalijevate i da se ponovno okupimo sljedeće godine kako bismo vidjeli što ste učinili s njim. Tada ću odlučiti tko će biti moj nasljednik."
Na tome je sastanku bio i Džim, i kao svi prisutni dobio je sjemenku. Kada je stigao kući, podijelio je sa svojom ženom direktorovo razmišljanje i oni odlučiše zajedno njegovati sjeme iz kojega će niknuti biljka.
Pronašli su lijepu teglu, stavili gnojivo, uzeli termometar, pročitali nekoliko knjiga o njegovanju biljaka i živjeli u ritmu novosti iz tegle. Svakoga su dana zalijevali zemlju i nestrpljivo iščekivali da nešto iznikne.
Nakon 20-tak dana, neki od Džimovih kolega već su počeli u uredu govoriti o biljci koja raste. I Džim je sa suprugom svakodnevno gledao u teglu, ali se ništa nije događalo. Prošlo je više od mjesec dana i još uvijek ništa dogodilo. Sada se već naveliko diskutiralo o biljkama.
Na zajedničkim ručkovima razmjenjivale su se praktične ideje o brzom rastu i Džim je shvatio kako jedino kod njega nema ničega i da je jedino on neuspješan.
Ni šest mjeseci kasnije ništa nije niknulo u Džimovoj tegli.
Počeo je vjerovati kako je u nečemu pogriješio. Možda previše vode ili loše gnojivo ili, pak, nešto drugo, što nije mogao objasniti. Znao je da je učinio najbolje što je mogao i bilo mu je žao što je bez rezultata.
Godina je uskoro došla kraju i mladi šefovi su se sa svojim biljkama ponovno okupili oko generalnoga direktora. Džim je rekao svojoj ženi da neće nositi praznu teglu, ali ga je ona, ipak, uspjela na to nagovoriti, rekavši mu neka pošteno kaže što se dogodilo. Osjećao je mučninu i podmuklu bol u trbuhu.
Ovo će, slutio je, biti za njega najneugodniji trenutak u životu. Ipak, znao je da je ona u pravu i bio je čvrsto uvjeren kako ništa nije pogrešno učinio. Unio je svoju praznu teglu u sobu za sastanke. Ugledao je na stolu različite, pažljivo odnjegovane, biljke. Sve su bile prelijepe, upravo, neodoljivo privlačne u svojoj bujnosti.
Stavio je, uz podsmijeh svojih prijatelja, svoju praznu teglu na pod. Bio je u pravu. Pred njim su bili tužni trenuci.
Kada je generalni direktor stigao, pogledom je preletio preko svih biljaka i pozdravio kandidate. Džim je pokušao biti što dalje od njega kako ne bi susreo njegov pogled.
"Kako ste ih samo lijepo odnjegovali!" – počeo je generalni direktor. "Vidim da mi neće biti jednostavno pronaći nasljednika…" I, u tom je času spazio praznu teglu. Zatražio je od potpredsjednika da ju donese i dovede vlasnika naprijed. Džim je protrnuo.
"Sada će puknuti bruka… Možda će me izbaciti iz firme" – pomislio je.
Kada je istupio, generalni direktor ga je upitao što se to dogodilo s njegovom sjemenkom? I Džim mu je sve, iskreno i pošteno, ispričao. Generalni direktor zatraži od svih da sjednu – osim Džima. Pogledao ih je i rekao:
"Džim, veoma sam ponosan na tebe… Poštovani, Džim je novi generalni direktor firme!"
Svima je to izgledalo, gotovo, nestvarno, posebice Džimu.
"Pa… kako je to moguće? Moja tegla je prazna…", – mucao je zbunjeno.
Stari generalni direktor pojasni: "Prije godinu dana ja sam svakome od vas dao sjemenku iz koje ne može ništa niknuti. Dao sam vam mrtvo sjeme, sterilno. Svaki od vas, kada je vidio da ništa ne raste, odlučio je zamijeniti ga zdravim sjemenom. Svaki od vas – osim Džima. Svi ste mi donijeli biljke i cvijeće od vašega sjemena, a ne od moga. Jedino je Džim ponosno prihvatio neuspjeh i imao dovoljno hrabrosti i poštenja da mi donese praznu teglu. Vi ste svi tražili uspjeh – po svaku cijenu, a Džimu je njegovo poštenje bilo važnije od uspjeha. Zbog toga je on danas generalni direktor…"
I nastavi:
"Ako sijete poštenje, požnjet ćete povjerenje.
Ako sijete dobrotu, požnjet ćete prijateljstvo.
Ako sijete poniznost, požnjet ćete pravu veličinu.
Ako sijete jednostavnost, požnjet ćete trajnu radost.
Ako sijete otvorenost, požnjet ćete respekt.
Ako sijete odanost, požnjet ćete uspjeh.
Ako sijete oproštaj, požnjet ćete pomirenje.
Ako sijete iskrenost i ljubav, požnjet ćete vječnu radost i sreću.
Zato, pazite što sijete, jer to će nam odrediti što ćemo kasnije žnjeti."
Svako ima svoju priču
Dvadesetčetvorogodišnji mladić, gledajući kroz prozor voza, najednom vrisnu:
"Tataaa, gledaaaj, drveće se kreće unazaaaad!"
Otac se najradosnije nasmejao gledajući sa ljubavlju u svoga sina. Ali za to vreme jedan mlađi bračni par, koji je sedeo preko puta njih, pogledao je u momka od dvadeset i cetiri godine sa tugom i sažaljenjem.
Iznenada mladić odjednom opet viknu:
"Tataaaa, pogledaaaj, oblaci lete sa namaaa!"
Bračni par nije više mogao izdržati pa po dogovoru rekoše ocu tog mladića:
"Gospodine, a zašto ne pošaljete vašeg sina nekom dobrom doktoru? Neko mu sigurno može pomoći."
Otac se je nasmejao i uzvratio im:
"I jesam. I mi se baš sada i vraćamo iz bolnice. Moj sin, ovaj momak kojeg ovde vidite, bio je slep od samog rođenja. Ali mu je operacijom vraćen vid. On tek od ovog jutra može prvi put u životu da vidi."
*Svako ima svoju životnu priču. Dobro je znati kada treba biti tih.
majra
Рајско ѓубриште
Еден човек умрел и пристигнал во рајот.
По пристигнувањето Свети Петар го запознавал со местото. На крајот стигнале до местото кое се нарекувало „рајско ѓубиште“. На тоа место биле сместени работите кои луѓето на Земјата ги отфрлале.
Откако видел неколку прекрасни работи, човекот запрепастено извикал:
- „Ова не е можно! Погледни го тој ролс-ројс! Кој би фрлил таква работа?“
Свети Петар одговорил:
- „Интересно е што прашуваш. зошто токму ти беше тој што го фрли!“
- „Невозможно! На што мислиш?“ - рекол човекот, а Свети Петар му одговорил:
- „Кога и да бараше автомобил, визуелизираше фолксваген...“
niko650
Дабот и трската
Еден стар даб искорнат од ветрот, бил турнат во вода.
Така носен од водата, се нашол меѓу трските и ги запрашал:
- „ Како вие, вака тенки и слаби и при најсилен ветер останувате цели и секоја на свое место, додека ние дабовите се кршиме и паѓаме? “
Трските на тоа одговориле:
- „ Додека вие се борите и му се спротивставувате на ветрот, кој е посилен од вас и така бивате уништени, ние постојано се навалуваме ту на едната, ту на другата страна и така остануваме цели! “
Дервишка приказна
niko650
Ko sam ja?
"Ko sam ja?" – upita mladić starca.
"Ti si ono što ti misliš." – odgovori starac. – "Objasniću ti jednom pričom."
Jednog dana, pored gradskih zidina, u sumrak su se mogle videti dve osobe koje se grle.
"To su tata i mama." – misli nevino dete.
tračak života u sivom betonu by dzej, on Flickr
"To su ljubavnici." – misli čovek pokvarene mašte.
"To su dvoje prijatelja koji se nisu videli dugi niz godina." – misli čovek koji živi sam.
"To su dva trgovca koji su sklopili dobar posao." – misli čovek pohlepan za novcem.
"To je otac koji grli sina koji se vratio iz rata." – misli žena nežne duše.
"To je kći koja grli svoga oca koji se vratio s puta." – misli čovek ožalošćen zbog smrti svoje kćeri.
"To su zaljubljeni." – misli devojka koja sanja o ljubavi.
"To su dvojica koji se bore na smrt." – misli ubica.
"Ko zna zašto se grle?" – misli uskogrudi čovek.
"Kako je lepo videti dve osobe koje se grle." – misli plemenit čovek.
"Svako misli", – zaključi starac – "zavisno od toga ko je on."
*Pronikni u svoje misli: one ti najviše mogu reći o tome ko si ti.
majra
Старото цвеќе
Една млада жена купувала цвеќе од еден старец на селскиот плоштад. Плаќајќи му го букетот сакала да отиде, но сепак застанала и го погледнала стариот цвеќар кој внимателно ги одстранувал старите ливчиња од стебленцата на долниот дел од едно цвеќе, кое изгледало сосем безживотно.
- „Зошто го губите времето на ова старо цвеќе?“ - го прашала, а тој одговорил:
- „Тоа не е мртво. Ох, во некои листови веќе нема живот, но погледнете, тука горе, на врвот од стеблото уште нешто се зеленее. Верувам дека со грижлива нега и љубов ова цвеќе ќе оживее и уште многу години ќе цути.
Млада госоѓо, многу луѓе се слични на цвеќињата...
Некои се претвараат во исушено стебло без надеж и живот, а некои ќе ги истрпат оние исушени делчиња едноставно да паднат и потоа продолжуваат да живеат, дишат, пеат и да се смеат. Да цутат со нежни цветчиња, години по години, толку долго, додека тоа Господ го сака.
Стара ирска приказна
niko650
Stari nisu stvari
Bila jednom jedna slabašna starica koja je, kada je njen voljeni muž umro, otišla da živi sa sinom, snahom i unukom.
Svakog dana njen vid i sluh su se pogoršavali. Ponekad su se njene ruke toliko tresle da bi se grašak iz njenog tanjira otkotrljao na pod, a supa iscurila iz šolje. Sin i snaha nisu mogli da joj pomognu, ali ih je nervirao nered koji je pravila. I jednog dana su rekli – što je mnogo, mnogo je, pa su za nju postavili mali sto u ćošku pored ormara za metle i dali joj da tamo sama jede sve obroke.
Za vreme jela, ona bi ih gledala sa drugog kraja sobe, očiju punih suza, ali oni teško da su razgovarali sa njom, osim što bi je grdili kad bi joj ispala kašika ili viljuška.
Jedne večeri, upravo pre večere, mala devojčica je sedela na podu igrajući se sa kockama.
"Šta to praviš?" – upitao ju je otac ozbiljno.
"Pravim mali sto za tebe i mamu" – odgovorila je.
"Tako da možete sami da jedete u ćošku kada ja budem velika."
Otac i majka su zanemeli i to je izgledalo kao da traje celu večnost. A onda su počeli da plaču.
U tom trenutku su postali svesni onoga što su uradili i tuge koju su prouzrokovali.
Te večeri vratili su staricu na njeno pravo mesto za velikim stolom i od tog dana ona je uvek jela sa njima. A kad bi komadić hrane pao na sto ili bi viljuška zalutala na pod, izgledalo je da više niko ne mari za to.
majra
Odvažnost
Odluči neki car, zbog nekakvog važnog položaja na dvoru, testirati svoje dvorane. Okruže ga moćni i mudri ljudi i car im reče:
Imam nedoumicu i zanima me ko mi od vas može pomoći da je rešim. Potom ih odvede do ogromnih vrata i reče im:
Ovo su najveća i najteža vrata u mom carstvu, objasni car. Može li ih neko od vas otvoriti?
Najveći deo prisutnih odmah poče odmahivati glavom u neverici. Manji deo koje su dvorani smatrali mudracima, počeše zagledati vrata izbliza, dodirivati ih i promišljati, ali na kraju svi priznaše da ih ne umeju otvoriti.
Medjutim, iz mase iskorači jedan dvoranin, pridje vratima, poče ih zagledati, opipavati i gurati. Odjednom, povuče ih snažnim trzajem i vrata se otvoriše!
Vrata su bila već odškrinuta, ali nisu bila zaključana. Za otvaranje već odškrinutih vrata bilo je potrebno samo samopouzdanje da se to uradi u prisustvu samog cara.
Car objavi: ti ćeš dobiti položaj na dvoru. Nisi se oslonio samo na ono što vidiš. Usudio si se pokušati ono što se u početku činilo nemogućim.
Usuditi se, to je cena napretka!
Viktor Igo
majra
Заклетва
Еден човек кој бил намачен од многуте несреќи, се заколнал дека ако несреќите го напуштат, тој ќе ја продаде својата куќа и сите пари што ќе ги добие за неа ќе им ги подари на сиромасите.
По некое време судбината станала милостива и тој се сетил на заклетвата.
Но тој не сакал да загуби многу пари. Тогаш, на ум му паднало како да излезе од таа ситуација. Објавил дека ќе ја продаде куќата, но со неа мора да се земе и мачката. За куќата побарал една сребрена пара, а за мачката десетилјади.
Набргу дошол купувач и ја купил куќата. Тогаш човекот едната пара што ја добил за куќата им ја дал на сиромасите, а десеттеилјади што ги добил за мачката си ги задржал за себе.
Во секој од нас се кријат тројца. Првиот е каков што сакаме да бидеме. Вториот, каков што мислиме дека сме. А третиот, каков сме навистина. И единствено тој не го познаваме доволно добро.
niko650
Postupci, navike i karakter
U davna vremena tokom procvata jedne drevne civilizacije gde su se poštovali ljubav i mudrost, mladi su se poučavali primerima i ličnim iskustvom.
Jednog dana posmatrajuću svog učitelja mladi učenik ga upita:
- Tako si smiren, mudar, uvek dobro raspoložen, nikada se ne ljutiš. Otkrij mi tajnu i pomozi mi da i ja postanem takav.
Učitelj je prihvatio i zamolio učenika da donese krompir i jedan običan džak.
- Kada se na nekoga naljutiš i sakriješ svoju uvređenost – reče učitelj – uzmi jedan krompir pa sa jedne njegove strane napiši svoje ime, a sa druge ime čoveka sa kojim si se zamerio, a onda stavi krompir u džak.
- I to je sve? – upita učenik iznenađeno.
- Ne, – odgovori učitelj – potrebno je da uvek sa sobom nosiš taj džak, i svaki put kada se se osetiš uvređeno da u njega staviš krompir.
Učenik je pristao. Prošlo je neko vreme. Džak se punio krompirima i postajao poprilično težak. Bilo je vrlo nezgodno stalno ga nositi sa sobom. Uz to krompiri koji su prvi stavljeni u džak počeli su da se kvare. Neki su proklijali, a neki istrulili i širili neprijatan miris. Učenik je došao kod učitelja i rekao:
- Nemoguće je ovo nositi sa sobom. Prvo, džak je suviše težak, a drugo, krompir se pokvario. Predloži nešto drugo.
Ali učitelj je odgovorio:
- To isto dešava se i u tvojoj duši. Kada se na nekoga naljutiš ili se uvrediš, tvom "duševnom džaku" se dodaje još jedan težak "krompir" iako ti to odmah ne primećuješ. Zatim džak postaje sve veći i teži. Postupci se pretvaraju u navike, navike u karakter koji rađa poroke i osobine koje zaudaraju poput ustajalog krompira. I na taj tovar lako bi zaboravili da nije suviše težak da ga stalno nosimo sa sobom. Dao sam ti mogućnost da posmatraš ceo taj proces sa strane.
Svaki put kada odlučiš da se uvrediš ili da nekome naneseš uvredu razmisli da li ti je taj "krompir" potreban.
majra
Uverenja
Jednom prilikom, dok je prolazio pored slonova, čovek zastade i začuđeno se zapita kako to da ova velika stvorenja bivaju zadržana samo malim užetom koje im se veže za prednju nogu.
Nikakvi lanci, nikakvi kavezi, samo uže za koje je bilo očito da ga ovi slonovi mogu pokidati bilo kada, samo kada bi pokušali da pobegnu. Iz nekog razloga oni to nikada ne čine i čovek beše jako zbunjen tom činjenicom.
U tom trenutku je primetio trenera u blizini, te ga upita zašto te velike životinje samo stoje tu i ne pokušavaju pobeći.
Trener mu odgovori: "Znate, kada su slonovi mladi i mnogo manji nego sada, mi smo koristili uže iste veličine kako bismo ih vezali i oni ga nisu mogli prekinuti jer su bili mali. Kako su odrastali sve više su se navikavali na činjenicu da ne mogu pobeći. Verovali su da ih uže još uvek može zadržati i zato i ne pokušavaju više pobeći."
Čovek je bio zapanjen. Ovi veliki slonovi se mogu u svakom trenutku osloboditi tih užadi, ali zbog njihovog uverenja da ne mogu, ostaju tu zaglavljeni i zatvoreni.
Koliko nas, poput ovih slonova, ide kroz život držeći se za uverenje koja odavno nisu funkcionalna?
majra
Jаболкото „љубов“ и јаболкото „омраза“
Британецот Пол Бриџ сакал да им ја покаже силата на зборовите и љубовта на своите деца и направил експеримент со јаболко.
Тој земал едно јаболко, го пресекол на половина. Едната половина ја ставил во тегла на која имало ознака „ јаболко љубов“ а другата половина ја ставил во друга тегла со ознака „јаболко омраза“.
Секој ден децата, на јаболкото со ознака „љубов“ му кажувале љубезни зборови, додека на јаболкото со ознака „омраза“, му кажувале лоши зборови.
Половинките од јаболкото биле запечатени во теглите околу шест недели.
Јаболкото со ознака „љубов“ едвај се засушило, додека јаболкото со ознака „омраза“ се исушило и било полно со мувла.
При експериментот, Пол забележал уште една чудна работа. При отварање на теглите, јаболкото со ознака „љубов“ мирисало слатко, пријатно, а јаболкото со ознака „омраза“ мирисало одвратно.
Внимавај на своите зборови, на она што им кажуваш на другите и на сам себеси.
Извор: Слободен печат/ 2015
niko650