Knjiga nadahnuća - naše pesme, stihovi, skice Umetnost

Misao o Ljubavi

Ljubav je sinteza svega najboljeg u nama!

Вечен дожд

Стоиш меѓу капките дожд
што лебдат околу тебе
како сите неизречени зборови мои
со кои те љубам
повеќе од љубовните пораки,
коишто тивко минуваат
низ сите жици и сателити
и светот го држат
како и јас тебе в прегратка нежна…
Те гледам низ капките дожд,
а секоја од нив -
сеќавање со сеќавање, сон со сон,
живот со живот спојуваат
и по лицето твое течат
и пак си толку убава
како и првиот пат, кога надвор од времето,
ме бакна со сето време на овој свет
и ме погледна со изворот на светлината
што ни ги открива тајните во животот сега...
Заштитени од тишината на дождот,
меѓу капките стоиме двајцата ние
и љубовта ко силуета на ангел
оцртана под дождовната пајажина
и одеднаш од молњата ноќна осветлена
во еден град којшто траеше сал еден миг -
доволно да се сетиш
како на светлината од животот свој
со мислите ко со сенки
си играш на еден ѕид за кој и денес не знаеш
колку силно удираш со дланките,
кога со кошмар на усните се будиш
и никогаш не си сигурна
што ли се вистински се случило
среде тие секогаш поинакви сеќавања,
кога на рацете твои сум умирал...
И пак се продолжи,
кога една сенка си играше со телото мое
во таа летна ноќ,
кога и сонцето и месечината и небото
лебдеа со молскавицата в капките дожд,
додека те гледав и препознавав,
додека ме гледаше
и да те изустам чекаше, Љубов моја...

Борче Панов

Вечна киша

Стојиш између капљица кише
што лебде око тебе
као све неизговорене речи моје
са којима те љубим
више од љубавних порука
које тихо пролазе
кроз све жице и сателите
и држе свет
као и ја тебе у загрљају нежном...
Гледам те кроз капи кише,
а свака од њих
сећање са сећањем, сан са сном,
живот са животом спајају
и по лицу твом теку
и опет толико си лепа
као и првог пута, када си ме ван времена
пољубила са свим временом на овом свету
и погледа ме са извором светлости
што нам открива тајне у животу сада...
Заштићени тишином кише,
између две капи стојимо нас двоје
и љубав као силуета анђела
уцртана под кишном паучином
и одједном од муње ноћне осветљена
у једном граду који трајаше само један трен -
довољно да се сетиш
како на светлости живота твог
са мислима као са сенкама
играш се на једном зиду за кога и данас не знаш
колико јако удараш длановима
када са кошмаром на уснама се будиш
и никада ниси сигурна
шта ли се истински догодило
средином тих увек другачијих сећања
када на рукама твојим сам умирао...
И опет је све продужило
када се једна сенка играла са телом мојим
у једној летњој ноћи
када и Сунце и месечина и небо
лебде са севањем у капима кише
док те гледах и препознах,
док си ме гледала
и чекала да те изустим, Љубави моја ..

Борче Панов,
превод-Радмила Станковиќ

A život?... Pa kučka, naravno...

Teško je dostojanstveno koračati sporednim stazama.
Želim da pobegnem, obrišem sve, krenem iz početka.
Da pokušam stići na SVOJ put.
Kandže ovog sporednog puta dave. Guše. Cede. Mrve...bezdušno.
Prave mrtvaca koji diše.
Osećam ih na sebi. Neizdržljivo hladne.
Stežu buntovnički um svakim trenutkom sve jače. Manijački.
Žarko želim da se istrgnem, isparim iz tog stiska...
Teško je.
Svaka misao guši se sama od sebe.
Nastaviću da lepršam...ali...ne može se tako dugo.
Stisak je snažan.
One koji se opiru pretvara u prah.
Odavno već udišem svoje uzdahe. Duša od toga umire.
Gde li ću ja...
Znam da nekima prosto nije suđeno...

Čudesna milost

Čudo milosti kao procvala misao
spušta se u moje biće
i rasipa po telu i duhu
dok spajam onu tanku nit između
osmeha i suza,
čudesna milost se skuplja
u jedno sazvežđe tvoga bića
gde nit svetlosti još vezuje

misao i osećaj, i sve bi bilo
jednostavno kada bi ono nesvesno
postalo svesno svoga postojanja
kroz to čudo milosti koje se
uporno drži tom niti ushićenja
između osmeha i suza
kroz tvoje oči u moje srce
iz mog srca u tvoju dušu
i nazad. I sve je tako
čudno i novo, tako istinito
u nenaslućenom početku
beskraja te procvale misli
koja se stapa u jedno vezivo sa nama
i kao definicija milosti
meni potpuno nerazumljiva
i kao tvoja i moja svest, ona
beše rasplinuta na dva dela,
kroz svo nebo svetleće
u moje biće i tvoje biće
između svesnog i nesvesnog
između osmeha i suza …
Čudesne li milosti ?
I kao da gledam kroz poznatu viziju
ne mogu dodirnuti tu silu
ne mogu je izmeriti,
a ipak ona postoji, tako je realna,
ta čudesna milost.

Radmila Stanković

Trebaš mi

Rasprostrla sam nas u ovih
nekoliko kvadrata,
na izgled meni prividno.

Izgubljena –nađena
srećana –tužna .
Ma ko sam ja ?

Mogu biti svašta i ništa
i ako ti kažem
stakleno prozirnim suzama:

Gde si ? Trebaš mi !
Hoće li zvučati stakleno
providno?

Ma ko sam ja kad još ne stresoh
sa cipela prašinu starog proleća.

Možda prividno krhka ili stamena
gledam reči vise sa plafona
Gotovo se slivaju u vazduhu,
gde si? Trebaš mi !

Crni duše

Tople noći, topli duše
Što me sada noći guše
Što mi sada mira ne daš
Što me tako tmurno gledaš

Pusti moje tužne snove
Pusti moje nemirne more
Pusti mene da se ne dam
Pusti, ne želim da se predam

Želim stati na svoje noge
Želim dati sve od sebe
Pusti mene zli ti duše
Da se snovi moji ne uguše

Snove moje da ostvarim
Snove lude, snove puste
Hajde, pusti me već jednom
Ti otrovni, ludi duše

Želim biti srećna opet
Srećna stvarno,
baš iz srca
Nek me ova topla noć na tu sreću sutra seća

Jer sreću znamo samo preko tuge naše
Sva je sreća uvek veća
Kad se desi nakon bola
Nakon neke burne svadje

Idi zli ti duše
Al se jednom ipak vrati
Da me setiš što ne želim
Da me setiš što me davi

Idi zli ti duše
Jednom mi se ipak vrati
Da mi kažeš šta su bili
Ovi tužni, crni dani

Crni dani, crni duše
Puti mene i snove ružne
Pusti da se novim budim
Novim radja, novi ljudi...

Stvorit svoju sreću želim
Da me nosi u visine
Da me vodi putem svetim
Da obasja moje doline

Put me vodi, put me nosi
Andjelu mome dragom
Pusti mene zli ti duše
Da prebrodim ovu tamu

Tama moja neka ide,
Nek je nosi bura luda
Daj mi Bože Mili
Smirenosti da prežim ova čuda

Re: Lirski razgovor - Konstantin Galcinjski

Re: Lirski razgovor - Konstantin Galcinjski

ti si za mene:
sunce u 6.55 izjutra
moj pozdrav istom
ime koje prvo progovorim
cak pre svoga
ti me znas najbolje
ti me nerviras najvise
ti imas nesto sto drugi nemaju
pre svega si svoja
a potom pripadas
pa si svoja i moja
to te duplira
kada udjes u mene(tacnije ja u tebe) to te triplira
kad me pomazis po glavi,ja se namestim u polozaj da ti bude lakse
da osetis koliko mi je drago
Report · 1:11pm
:):)
[You]
Report · 1:11pm
ispred tebe sakrivam sve mane
kako ne bi osetila moju bol
a bol prolazi kada si pored mene
ti si moj painkiller
Report · 1:12pm
:):)
<3<3
[You]
Report · 1:12pm
tableta koja zastane u grlu kada zelim da je progutam
jer ti znas najbolje koliko mi treba tebe
i ne bi da me ugusis
jer znas da sam na tebe osetljiv
i tako lagano klizis
i pustas svaki sok
Report · 1:13pm
:D:D
[You]
Report · 1:13pm
jer znas da je sladak
Report · 1:13pm
:P:P
[You]
Report · 1:13pm
i da ga zasluzujem jer imam dobar ukus
Report · 1:13pm
:*:*
[You]
Report · 1:13pm
kada me dodirnes,to je dodir novog sveta
koji ne poznajem
a ipak me prisustvo istog ne plasi vec smiruje
Report · 1:14pm
:):)
[You]
Report · 1:14pm
ti si nebo u koje ponosno gledam,nosem na gore
ti si muzika koju slusam dok hodam,a ne hodam,vec letim
Report · 1:14pm
:):)
[You]
Report · 1:14pm
ti si misao brza od svega
pomocu tebe povezujem ne spojivo
ti si najbolji lepak za iscepkane misli
zdrava mixtura svega
uspesno kombinovana
ti si moja noc u cijem mraku sve vidim
ti si oblik koji definise sve ostale nejasne oblike
ti si resenje za svaki probem
ti si instant i distant kad god je potrebno
ono sto me hrani a ne ubija
moj san o sreci,a san je jak
Report · 1:17pm
:):)
[You]
Report · 1:17pm
narocito kada ga sanjamo zajedno
Report · 1:17pm
o,da :):)
[You]
Report · 1:17pm
ti si ponovo sunce u 06.50h
ti si pozdrav zivotu
Report · 1:18pm
:):)
[You]
Report · 1:18pm
eto,to si ti[/url]

Zmija

Zasto se svi boje zmije
Samo ona pravdu zna
Nediram te, nediraj me
Ili prodji il cu ja

Sikce Zmija jer nepravda boli
Moze da je svati samo kamen goli
Sikce Zmija jer nepravda vrijedja
Dok joj kamen neokrene ledja

Zasto se svi boje zmije
Na siljak bi da je stave
Tu je da na pravdu sjeti
Ako neki zaborave

Slomiti je nikad neces
Jer ti zmija nema kosti
Citav zivot trazi zrtvu
Samo jednom da oprosti

Dva glasa jednog grla - Два гласа од едно грло

- Kada ti počneš da sanjaš
u snu tvom se budim ja...

- A kao da odavno beše -
iza umirućih trepavica tvojih
u dubine sam ti očiju trepnula
kada te na jednom proplanku nađoh...

- Između vremena i sećanja
te nađoh kako u dahu mom umireš
a vreme je u tvom uzdahu ostalo...

- Ali smo opet kroz svo to vreme disali
u samo jednu reč,
zato što smo znali
da i iza senke sunca
i lica mesečine
iznova da će mo se imati
u jednoj tišini gde su zvezde
trenutci ljubavi samo...

- Ali istina
odavno beše kada između dva sveta
kišnih kapi i nebeske svile
u tajnu sveta ruku mojih
raširio si taj uzdah
da me sanjaš kada te sanjam...

- I kroz konture zalazećeg Sunca
mi govoriš da u tebi me ima
više i od vekova kroz srce tvoje...

- A daljina je samo putovanje svetlosti
između reči i nemoći
da se pronađemo kroz linije života
u dlanovima noći...

- I eto, pismo samo poče da se ispisuje
kroz vekove disanja našeg,
a svaki uzdah jednu svetlost zapisuje
iz noći u dan, sa sjajem očiju naših
eho istine izdiše...

- I dok minute naše tražismo
kroz hiljade sitnica i tragova
životi naši se sretoše
u jednom mestu na kraju sveta
kada sve poče da se dešava...

- I ti poče da me sanjaš kako za ruku te uzimam
i sve belo beše,
a tišina u nama zaćuta
kada konačno poljubiše se duše naše dve...

Два гласа од едно грло

- Кога ти почнуваш да сонуваш
в сонот твој се будам јас...

- А ко одамна да беше -
зад морните твои трепки
во длабочините на очите ти трпнев,
кога на една лединка...

- Помеѓу времето и сеќавањето,
те најдов како в здивот мој умираш,
а времето в твојата воздишка остана...

- Но пак низ сето време дишевме
во само еден збор,
зашто знавеме дека
и зад сенките на сонцето
и лицата на месечината
одново ќе се имаме
во една тишина каде што ѕвездите,
мигови од љубов се само...

- Но навистина,
одамна беше кога помеѓу два света
дождовните капки и небесната свила
в тајна света од рацете мои
го раширија тој здив
за да ме сонуваш кога те сонувам...

- И низ контурите на заодот,
ми велиш дека во тебе ме има
повеќе и од вековите низ срцето твое...

- А далечината е само патување на светлината
помеѓу зборот и немоќта
да се пронајдеме низ линиите на животот
во дланките на ноќта...

- И ете, писмото само почна да се испишува
низ вековите на дишењето наше,
а секоја воздишка една светлина запишува
и од ноќ во ден, со сјајот од очите наши
ехото на вистината го издишува...

- И додека минутите наши ги баравме
низ илјадниците ситници и траги,
животите наши се сретнаа
во едно место на крајот од светот
каде се почна да се случува...

- И почна ти да ме сонуваш како за рака те земам
и се бело беше,
а тишината во нас замолча
кога конечно душите наши две се бакнаа...

Napisali: Radmila Stanković i Borče Panov

Prva ljubav je uvijek i posljednja.

I pricala je kako mrzi sve muskarce. Mrzila je sve one koji nisu birali, koji su bili svaciji. Nisam bio siguran da li je nekad ne'ko takav imao njeno srce, ali sam znao da sve je istina. Pricala je s ogorcenjem o ljubavi, kao o najvecem zlu, a ja opet nisam imao dovoljno snage da joj kazem da postoji uvijek ne'ko zbog koga se njeni snovi mogu promjeniti.

A i da sam rekao, takvoj zeni je uzaludno bilo pricati.

napomena:
deo teksta prenet sa bloga

Andjeo moj mili ti si

Ti si moj san
Ti si moja želja
Hajde budi noćas tu
Moje srce tebe treba

Kada dodje vreme ludo
Kada sve nizbrdo krene
Ne zaboravi ni tada
Želim biti tu kraj tebe

Ti si meni veoma bitan
Andjeo moj mili ti si
Ostani ovde gde jesi
Ostani i budi moj mili

Tvoje zelene oči
poput zelene trave
Moje srce su za druge
za druge zauvek zaključale

Sve što želim
Sve što sanjam
To su tvoje oči male
Želim da su moje i kada svane

Svakog jutra,
svakog svanuća
Moje srce tvoje želi
Moje srce je tvoja kuća

U mom srcu je ime tvoje
U mom srcu znaj ti si
Nemoj nikad da odeš
Andjeo moj mili ti si

Nešto kao manifest

Hej vi muški svete sramežljivi,
da vam kažem odmah od starta.
Znam da bi da budete pažljivi,
no, manite me Osmog marta.

Da se sad tu ne foliram,
volim poklone kao svaka žena.
Neću da vas iskuliram
zbog poklonjenog cveta ili parfema.

Al, čisto tek da znate,
treba mi pažnja svakog trena,
a ne ljubav na godišnje rate,
jer ja sam ipak nežna žena.

Svakodnevni osmesi meni upućeni,
sitne radosti, životna sreća.
Lepi trenuci sa mnom podeljeni,
umesto velike korpe cveća.

Majka sam,strina, ćerka,
brižna baka,vešta kuvarica.
Sestra, tetka, ujna,
vrlo spretna spremačica.

Ma prosto sam sve i svašta,
čak i lična savetnica.
Za probleme pajalica,
i na sve to, dobra tašta.

Znam da budem i ono,
što nikad bila ne bi.
Udovoljavam redom svima,
najmanje samoj sebi.

Zato vas lepo molim,
dragi moj muški svete,
zaista vas puno volim,
al shvatite, nisam dete.

Prevrtljiva sam lepa cica,
iznad svega prilično luda,
u horoskopu strelica,
opaka veštica što pravi čuda.

Ako me se takve dočepate
negujte me od samog starta.
Kao premiju me čuvajte
al manite me Osmog marta.

Najda M.

p.s.

I damama koje pridaju značaja ovom datumu želim da danas blistaju, da se smeju i da budu srećne.

Жена

Од Божја рака створена,
од кревко ребро извајана
но ко жилав корен на дрво раскошно од земја никнуваш
погледни во себе
не разранувај рани незацелени
не вади тули од стари зидови зазидани
остави ги долу под тремот
закопај ги во заборавот
не замаглувај ноќи со здив немирен
изрони од покорот на молкот
дозволи и на мислата второ име за твојата судбина да биде
во линијата на животот
длабоко на дланка зацртана
отвори ја ширум портата на спокојот
просветли ги одаите на срце растреперено
навлези во сараите на душа чиста длабока
претвори се во Божица на виножитото
испиј ги капките на надежта и ветувањето
наискап
од пехарот на иднината
со твоите дланки допрен
разлистај ластарки млади од гранки пресечени
полетај од гнездото на птици со сронети крилја
и не гаси го жарот во гради што тлее
со здив топол полулај го
распламти го
предај се на милостини
крепост за душа твоја
со дланки принесени кои живот значат
и помни си
везден помни си
со ситни букви но во големи песни си запишана
помни си
везден помни си
најубава си роза од незнајно семе во рајска градина изникната
помни си
везден помни си
дека си ЖЕНА
п.с.
но не заборавај
капките утринска роса кои усни ти појат
од здивот на Адам создадени се
две тела една душа
еден за друг создадени

ЖЕНА – Оливера Станковска 2012 год.

За сите жени тука и во светот - Среќен празник, но не сал овој ден.Празник на душата да ви биде секој ден!