Милост
Мајко Божја, Богородице!
Ти која по патот ме водиш
и ми подаваш рака,
цврсто за неа ме држиш
и секогаш велиш...
МОЖЕШ!
Се поклонувам длабоко пред тебе
и милост барам, со радост срце да ми исткаеш,
со среќа душа да ми налееш,
со љубов патот пред мене
да ми го постелеш.
Те чувствувам до мене,
твојата добрина и љубов
низ животот ко сенка ме пратат.
Од твојот лик и твоите очи
во моето срце
сал милост и блаженство се шири.
А твојот милозвучен глас
кој не го слушам, но го чувствувам
чудна моќ има.
Ти си моја духовна храна
и духовен пијалок кој го пијам
од духовната стена која не прати.
И те молам,
Мајко Божја, Богородице
ти која сееш духовна добрина,
научи не нас грешните
добрината со добрина да ја вратиме,
покажи ни како
лошото со добрина да го вратиме.
Бидејќи,
духот на завидливоста, љубомората
постојано за нешто и некого трага.
Скроти ги нашите мисли погрешни
и љубов ни дари,
Божји благослов!
И дај ни вера
во себе и се наоколу,
љубов ни дај
и надеж за подобро утре.
Дај ни мудрост и
како што вели Светото Писмо
мудрост чиста, мирољубива
нелицемерна, разумна,
полна со милосрдие и добри плодови.
Бидејќи плодот на праведноста и чесноста
се сее во мир.
И ќе го набере оној кој твори мир.
Благословена биди
Мајко Божја, Богородице!
niko650
LJubavna pjesma
Srcem je vjerovala u Boga,
I ja sam ponekad vjerovao,
mozda zbog nje,
mozda zbog vjerovatnosti njegovog postojanja,
kako bilo, o tome sam cesto razmisljao poslije nje.
Nikada nije rekla da me voli, a voljela me je,
smatrala je to nepotrebnim, i bilo je tako.
Jednom mi je pricala pricu, i ja sam je zaboravio.
Voljela je da jede picu, s kecapom,
a jednom nije htjela, novac je dala prosjaku.
Malo je govoriti o njenoj ljepoti,
neki bi rekli andjeo, ali ona je bila previse skromna i blaga.
Nikada je vise nisam sreo.
Njena je sudbina otpratila mene, nezasitog,
I savjest joj je cista, neka je.
Nije mi draga ljubavna poezija,
valjda uspjevam da ispostujem tudju misao,
mozda sam i sam nekad zaplakao,
mada me je ucila da ne vrijedi.
Voljela je i muziku, ali koga briga.
Rekao sam joj da je glupa i da laze, a znao sam kakva je.
Rekao sam joj mnogo, sutila je, bila je previse skromna i blaga,
i ponizna.
Cesto se ljutila, haha, tad sam je volio iznad svega.
Znam gdje je, znam s kim je,
znam da jos vjeruje u Boga onako kako ja nisam nikad.
Voljeo sam je, i ona je voljela mene.
Budenje
Se budi sonot,
nesvesnoto vo svesnoto
se prepletuva.
Na postela,
so rasireni zenici
na modrite oci,
dusata
crveniloto na izgrejsonceto
go otslikuva,
so besmrtni boi go crta.
Od nebesnata visocina,
kako opojna magija
se budi cvet,
sto beskrajno bleska
i gi razlazuva svoite lastarki
po zvezdenite skali na zivotot
kako noken glasnik,
koj edinstveno ja znae tajnata
na sepotot vo tisinata.
O.S.
niko650
rano je za memoare
i ponovo bjelinu je prekrilo crvenilo
ali bice oprano kapima kise sa tvog cela
i cudne zvukove u glavi
brzo ce prekriti san.
bices beo i umotan
u moju krv koju si prolio
i tako ces da zaspes
dok ti zora svira najlepsu sonatu
misli ce ti biti ciste,....
nista neces sanjati
prazan si
i ne das da ti neko bude u mislima...
idem,
ostani u praznini....
Smiraj
Od tvoje blizine steknem
bezgranično spokojstvo
i kada u meni odzvanjaju tvoje
reči kao šapat okeana,
znam da je to smiraj.
Samo ti umeš da šapućeš
kao okean,
Umilne snove tvoje i reči
koje su stigle na red
posle dugog čekanja
iz naboja osećaja i želje
u ljubavni smiraj.
Strah je tek puka greška
kada si tu.
Osećajima ti prenosim
Ljubav prema svakom tvom
Pokretu što ga napraviš
a i reči smiraja što samo ti
umeš da utisneš u moje biće.
Doneseš mi plimu nežnosti
koja me celu ispuni
i kada te nema kao što
Su dani sutrašnji,
Moje telo postaje prah
što ga raznosi vetar ljubavi.
virada
Senki
Nokva povtorno
glas prodoren
tisinata ja remeti.
So bosi noze
i lesni stapki
tloto pod mene go dopiram.
Eden snop zrak
i odjaj na mesecot
vo dusata se roni.
Sonlivi oci
vpereni vo zidot...
dve senki se spojuvaat
vo edno se pretopuvaat
Si velam:
"Dar od boga e,
koj samo mene mi pripagja"
O.S.
niko650
Plameni jazici
Ispivame ostatoci
od bozjiot nektar,
na kraevite od usnite razleani.
Kapka po kapka
gi sobirame…
Malku se,
no dovolno
da se opijanat nasite dusi
koi gorat.
I neka izgorat
vo plamenite jazici
koi srcata gi opkolile.
O.S.
niko650
За тебе мајко
Мајко,
послушај ја мојата песна
од дното на мојата душа се излева.
Да,
можеби насловот
е како оној филм
знам дека се сеќаваш,
кога ронеше толку многу солзи
додека гледаше пред себе
на големото платно
во старото кино.
Јас пеам сега за тебе,
но не
немој солза
твоето лице да го ороси.
Доволно ги исплака,
езеро од нив направи.
Сега пеам,
сонцето во твоите очи да го видам,
со своите зраци да те погали
борите на лицето
со милост да ги помине
и двете усни
во насмевка да ги разлее
во деновите кога доаѓам да те поздравам.
Затоа пеам...
Послушај го тонот на гласот мој,
опрост бара
за сите твои сонови неотсонувани.
За сите надежи изгубени
за се што сакаше,
а не можеше...
Бидејќи,
времето пркосеше над нас,
животот сурово
се надвиснуваше над нашите гранки,
над дрвото
посадено во гнила земја.
Не жали,
ти лице милно
посадив јас ново дрво,
посеав јас ново семе,
семе
од кое ќе рти само
радост, среќа и љубов!
О.С.
niko650
Priprema
Ovde baš ima jake poezije.Pozdrav,Manjo,klinka,virada i niko.Evo da zalepim i ja jednu.
I ovu ću Novu
dočekati
kao i do sad
u kućnoj varijanti
Uz čašu dobrog vina
u laganom ritmu
stare dobre muzike
i sa njom
u mislima
Гобленот на мојот живот
Од последната ладица
на старата расклатена витрина,
го вадам гобленот на мојот живот
изветен, без боја
и гледам во неговите раширени
љубопитни очи
и знам
живост милна бараат.
Долги нити
златна срма растргнувам
да го довезам
тој прекрасен пејсаж од бои.
Бод по бод,
коцка по коцка
мозаикот
отсликан на платно го склопувам.
И во длабочината
на неговите тажни очи
сјај и жар
од залезот на сонцето вдахнувам.
Со ситна монистра
сал радост проткајувам
и златен прав посипувам,
прелеан со среќа,
а со љубов,
со тоа исконско чувство
и тој Божји дар
кој мојата душа ми го подари
златест рам
околу гобленот закитувам
и срцето му го дарувам,
а душата растргната
во едно ја спојувам
и преку него ја положувам
бидејќи
животе мој,
ти тоа го заслужуваш.
О.С.
Хвала пуно Мајри, која ми дала инспирацију за наслов песме :)
niko650
Бел лебед
Ти немирно водо,
полудено море
што пенливи бранови носиш.
О немирно време
што сонови од душа срони
и бреме
на кревки плеки носиш
понеси ја
и болката клета
што умре во квечерината тивка
и престориме
во бел лебед,
на немирот да пркосам
на тивка топла љубов да се предадам.
Рајски предели,
приспивни песни и тивки молитви
под свилените разиграни крила
да свијам.
И да појдам...
Каде?
Кон патот под закрила
на Божјиот глас,
се додека не ме помилува
Божјата милост во мојата душа.
О.С.
niko650
Samospoznaja
Hocu da pravim nove,
savršene, oštre zapise
po mojoj duši.
Za sada samo uništavam
i zatirem svojom (izgovorenom
recju) sva tužna ostvarenja
sebe,
svog uma, svoje duše.
Beskonacni,otvori mi put
za obilje svetlosti.
Tvoje sam dete pod
nebeskim svodom.
Daj mi ono što mi
pripada,
po božanskom zakonu,
a ne ljudskom.
Ljudi su Bog u ispoljenu
spoznala sam davno.
O, Beskonacni,
svaki covek je zlatna karika
u mom dobru.
I ceka…
Ceka šansu koju mu sama pružim.
Spoznala sam…
Dopusti da se oslonim na
Hrista u meni, na nadsvest
pa da prebacim ovo moje breme
opet samo na Hrista u meni.
Daj mi nedvosmislen znak.
Pokaži mi koje osobine sada
da koristim,
u koje oblake da se pretvaram?
Beskonacni, otvori put za
za mog pravog prijatelja, ljubav,
moj pravi dom. Neka bude
tvoj plan, a ne ljudski.
Ljudi nisu prijatelji,
ljudi nisu ni neprijatelji.
Ljudi su medusobni ucitelji.
Radmila Stankovic (iz zbirke Mudroljubljenija)
virada