Poezija - najlepsi stihovi Umetnost

Stari san-Zeljko Lompar

lukavo izvire
sa izgovorom zaborava
ispunjava dane
koji mu ne pripadaju.

i nudi luku meni lutalici
želeći da te ponovo gledam
a ja želim da bez tebe prođe dan
i ne treba mi hod po ivici.

među nama dani i mjeseci
stoje kao istina čvrsto
i sve te ponovne priče
i nova suza na licu što ti niče

i kiša što se kao i ti muči
i želi okrenuti dan
sve me tužno sjeća
na jedan već odsanjani stari san

Lorelaj - Hajnrih Hajne

Ja ne znam šta treba da znači
Ta tako tugujem,
O nekoj starinskoj priči
Jednako umujem.

Tu mirno protiče Rajna,
Hladno je, hvata se mrak!
Na vrhu brijega igra
Posljednji sunčev zrak.

A na tom brijegu se vidi
ljepote djevojke stas;
Ona sva u zlatu blista,
I zlatnu češlja vlas.

Sa zlatnim češlja je cešljem,
I pjeva još uz to,
A glas od pjesme zvuči
Silno i čudesno.

Lađara u malom čunu
Njen divlji zanosni ton;
Na stijene ne gleda dolje,
Već gore gleda on.

I sad lađaru i čamcu
Ja mislim da je kraj:

A sve to sa svojom pjesmom
Učini Lorelaj.

Hajnrih Hajne (Heinrich Heine 1979-1856)

Noćni život

Ne bih rekao da je to strah,
ali nekakva nelagoda jeste.
Ne znam kako drugačije to da nazovem
to neprestano odlaganje prestanka, isključivanja,
zaklapanja očiju, nestajanja iz svijeta.
Uvijek mi se to činilo nečim lošim,
što treba izbjeći, izbjegavati koliko god se može,
premda već godinama tako uništavam
svoj dnevni život, posao, obitelj...
Noćas me zanima povijest pracrkve u Jeruzalemu,
čitam Brandona, sve tri knjige odjednom, i pad Jeruzalema
i suđenje Isusu. Svaki čas nešto provjeravam u Bibliji,
kopam po enciklopedijama, konzultiram i sv. Pavla.
Sve se puši za mojim stolom.
I dobro je,
lijepo je.

D. Glamuzina

Rastvorio sam te - Juan Ramon Jimenez

Rastvorio sam te kao ruzu
da bih tvoju dusu vidio
i ne vidjeh je.

Ali sve okolo
- obzorja zemlje i mora -
sve, unedogled,
bi ispunjeno
beskrajnim i zivim zivotom.

Bal slikara i modela - Gwendolyn Brooks

Cuda ne zbunjuju. Nazivamo ih tako
I tacka. Ali nas iznenadjuju
Obicne stvari. Krotko prihvataju imena
Koja im dajemo, i zadrzavaju ih. Onda,
sa olaksanjem,
Upustamo se u dalje tricarije. Ali, iza
Nasih ledja one se menjaju.
Otkud smo mogli znati.

Пламен - Херман Хесе

Може да се занесеш во танцот,
можеби во срцето не се стопил мразот,
но може и секој ден чуда да твориш,
во тебе огнот на животот гори.

Некој сака во мигот на среќа
да изгори занесен,
друг пак, помудар
на потомството сака знаење да му пренесе.

Но деновите ги губи оној
чиј бес гледа во црниот мрак
и оној што е исполнет со јад
не ќе го сознае животниот зрак.

Судбината на тој што сака најчесто е таква, што тој не може саканата личност да ја има единствено за себе. Но човек може да господари и со таква судбина, ако на саканата личност не и ги подари сета страст и внимание за кои е способна неговата љубов, ако се посвети и на други цели – на работата, општествените обврски, уметноста. Така љубовта нема да се троши залудно и ќе има смисла.

Пламенот кој гори во нашите срца не ни припаѓа единствено нам, тој му припаѓа на целото човештво и една тага ќе се претвори во радост, ако биде насочена правилно.

Не е среќа да се биде сакан. Секој се сака себеси, но да се сака друг, тоа е среќа!

„Среќен е тој што умее да сака“ – Херман Хесе

Arioso - Erik Lindegren

Negdje u nama uvijek smo skupa,
negdje u nama nikada ne moze pobjeci nasa ljubav
negdje
o negdje
svi su vlakovi otisli a svi satovi stali:
negdje u nama uvijek smo ovdje i sada,
uvijek smo ti do stapanja i zamjene,
iznenada smo cudo cudjenja i promjene,
val sto se rusi, vatra ruza i snijeg.
Negdje u nama gdje su kosti izbijeljele
kad je popustila zedj istrazivaca i sumnjaca
do zanijekanog sklizanja
do zapecacenog napustanja
o oblace utjehe!
Negdje u nama
gdje su njihove kosti izbijeljele a cudesa se sastala
dize se daleka izvjesnost kao talasanje talasanja
zrcalis nasu daljinu kao talasanje daljinu zvijezde
zrcalim nasu blizinu kao talasanje blizinu zvijezde
san uvijek skida masku i postaje ti
sto se u bolu od mene odmice
do ponovnog povratka
do ponovnog povratka meni
sve vise i vise u nama, sve vise i vise ti.

Posveta - Zvonimir Golob

Ponovo citam stihove koje si ti napisala
mojom rukom. Isti ih covjek cita
i razumije ih jos na isti nacin. Koliko
njeznosti u njima za tebe, koliko nade i nevolje
izmedju prvog i posljednjeg stiha.
Tako je htjela tvoja dusa, ali koja izmedju
mnogih, koja dusa, kojega dana
na kojem mjestu obiljezenom pored kojeg
zelenila srebrnog, dok su oblaci bili na
drugoj strani, a tvoje lice uz moje lice?
Ili ona druga jos nepoznata,
u kome je kamenu od mene skrivena,
gdje da je trazim, u kome jutru,
ispod koje planine pokrivene vatrom?
Vidim ono sto ne vidis
i cujem ono sto ne cujes
dok se udaljavam od sebe sama.

Melankolicni madrigal - Manuel Bandeira

Ono sto ja u tebi obozavam
Tvoja ljepota nije.
Ljepota je ta sto se u nama krije.
Ljepota je pojam jedan.
I ljepota je tuzna.
Po sebi ona tuzna nije,
Vec po krhkosti i nesigurnosti koju u sebi krije.

Ono sto ja u tebi obozavam,
Tvoja nadarenost nije.
Ni tvoja duhovitost, tako gipka i blistava,
--Slobodna ptica uvrh planinskog neba treptava,
Ni tvoja duhovitost, tako gipka i blistava,
Svega sto se u srcima ljudi u stvari krije.

Ono sto ja u tebi obozavam,
Nije ljupka muzika tvoga glasa,
Koja se stalno obnavlja svakog casa,
Drazesna i vazdusna kao misao tvoja,
Koja zbunjuje i smiruje osjecanja moja.

Ono sto ja u tebi obozavam,
Mati, koju sam izgubio, nije.
Ni sestra, koju sad zemlja krije,
Ni mrtav otac nije.

Ono sto ja u tebi obozavam
Nije nagon materinstva duboka,
Otvoren kao rana u srcu tvoga boka.
Ni tvoja cistota. Ni tvoja necistota.
Ono sto ja u tebi obozavam -- neka mi bol i utjehu nosi!
Ono sto ja u tebi obozavam zivot je koji prosi.

Koraci - Paul Valery

Koraci tvoji, kad se rode
iz moje cutnje, sveti, sneni,
i postelji moga bdenja hode
zanemeli i zaledjeni

kako su blagi, uzdrzani,
o, cisto bice, senko draga!
Bogovi!...sve sto me slutnjom hrani
nose mi tvoja stopala naga!

Ako usnama iz daleka
poljupca okrepu i spokoj
vec spremas bicu sto te ceka
u mojim mislima duboko -

zastani, preslatko stvorenje
sto i postojis i ne postojis,
ne hitaj s neznim ispunjenjem
ka onom ciju ceznju pojis,

Jer ja sve ovo vreme dugo
ziveh od toga sto te cekah,
i srce mi ne bese drugo
osim koraka tvojih jeka.

Ja znam - Paul Eluard

Ja znam pa zato to i kazem
da moji prohtevi imaju razloga
ja necu da mi prodjemo
preko blata
ja hocu da sunce utice
na nase bolove
da nas odusevi vrtoglavo
ja hocu da nase ruke i nase oci
od uzasa se povrate rasirene ciste

Ja znam pa zato to i kazem
da moje ogorcenje ima razloga
nebo je bilo ukaljano
ljudsko meso mrcvareno
ledeno podjarmljivano razbacivano
ja hocu da mi se povrati pravda
pravda bez milosti
i da se tresnu posred lica dzelati
gospodari bez korena izmedju nas

Ja znam pa zato to i kazem
da moje ocajanje nema razloga
svuda ima neznih trbuha
da izmisle ljude
istovetne meni

Moja gordost ne gresi
stari svet me ne moze tronuti
ja sam slobodan
ja nisam kraljevski sin ja sam covek
uspravan koga su hteli da obore.

Верувај и на љубовта - Рабиндранат Тагоре

„Верувај и на љубовта и кога задава болка. Не затварај го своето срце“.
„Ах, пријателу, тешки се твоите зборови, не можам да ги разберам“.

„О, мила моја, срцето постои само за да се дарува - со една солза, со една песна“.
„Ах, пријателу, тешки се твоите зборови, не можам да ги разберам“.

„Радоста е непостојана како капка роса - додека се смее, веќе почнала да умира. Но болката е силна и издржлива. Пушти ја љубовта полна со болка нека блесне во твоите очи“.
„Ах, пријателу, тешки се твоите зборови, не можам да ги разберам“.

„Цветот на лотосот гледа во сонцето губејќи се што има. Не можам да ги понесам неговите пупки во вечната зимска магла“.
„Ах, пријателу, тешки се твоите зборови, не можам да ги разберам“.

„Градинарот“ - Рабиндранат Тагоре